Een sfeer van gebed en vrede

Maandag 14 juli

Na een lange treinreis gisteren en een eerste nacht in een hotel, vond ik op de ochtend van 14 juli het ‘Point Missio’ van de Œuvres Pontificales Missionnaires de France (OPM France) op de Boulevard de la Grotte.

Voordat ik daarheen ging, maakte ik een korte wandeling naar het heiligdom en ontmoette ik Christa Damen en Wim Selderslaghs, die beiden pelgrims uit het bisdom Antwerpen begeleiden. Het was een korte, aangename ontmoeting die eindigde met “Tot de volgende keer…”.

Om 10 uur stond zuster Thérèse me op te wachten in Point Missio. Een warm welkom en wat informatie over hoe alles werkt volgen. Ze vertelt me dat zuster Marie ’s middags ook zal arriveren, dus we zullen met z’n drieën dienst hebben.

Het is ’14 juillet’ maar van de Franse nationale feestdag is niet zo veel te merken. Lourdes kent dan ook geen ‘landen’ maar enkele mensen van overal. Toch raadt de zuster me aan om iets te gaan kopen voor het avondmaal, want na de middag sluiten de ‘gewone’ winkels. In de Boulevard de la Grotte blijft alles open tot ’s avonds.

Tijdens deze introductie komt priester Clément uit Gabon even langs. Blijkbaar een trouwe bezoeker tijdens zijn verblijf in Lourdes. Een man met een fijne glimlach en nog aangenamere ‘goedemorgen’.

’s Middags ga ik samen met zuster Thérèse eten in de Hospitalité Saint-Michel om het heiligdom. Het bruist er van de bedrijvigheid want vele vrijwilligers jong (lees vanaf 18 jaar) en oud komen er eten in de selfservice, speciaal voor deze vrijwilligers. Het loopt op wieltjes en het eten smaakt.

Ik krijg vrijetijd tot 15 uur, want dan verwachten we zuster Marie en zullen we het tijdschema voor de hele week samen opstellen. Tijd dus om even Lourdes in te wandelen en vast te stellen dat ‘14 juillet’ enkel zichtbaar is in het stadscentrum en niet op de bedevaartsplek.

Rond 15.30 u. komt ook zuster Marie aan in de Boulevard de la Grotte en na een korte kennismaking wordt het uurrooster opgesteld en volgen enkele praktische afspraken voor het openen en sluiten van de ontmoetingsplek en een ‘wegwijs’ doorheen de informatie die beschikbaar is, deels gratis me te geven, deels voor een kleine gift aan te schaffen. De folders ‘Draag zorg voor onze Kerk’ en de Emmaüskaarten die ik meebracht, worden toegevoegd in het aanbod.

Daar we met drie zijn, worden de openingsuren uitgebreid tot 21 u. Dit blijkt ook het tijdstip te zijn dat de andere winkels – bijouterie, bedevaartwinkels,… – de deuren sluiten. De eet- en drinkgelegenheden blijven langer open.

De avondpermanentie neem ik voor mijn rekening. Het wordt een rustige avond met nog enkele bezoekjes, o.a. een bezoek van een Oostenrijkse vrouw die door pater Karl Wallner, directeur van Missio Oostenrijk naar het onthaal punt werd gezonden. Ze kijkt verbaasd dat ze zelfs in het Duits wordt aangesproken, nadat we een gemeenschappelijke taal uitzochten. Enthousiast vertelt ze me over de drie uitvoeringen van de musical ‘Pauline’ die ze enkele jaren geleden in Wenen bijwoonde.

Om 21 u. sluit ik af en ga moe maar tevreden naar mijn slaapplek, op 3 minuten wandelen van het Point Mission. Ik kan er nog meegenieten van de liederen tijdens de kaarsjesprocessie, op enkele honderden meters van mijn bed.

Tom Heylen, coördinator voor Missio in Vlaanderen