Mgr. Chakkalakal bezoekt Missio in Leuven

Mgr. Varghese Chakkalakal was op doorreis in België en bezocht in Leuven o.a. Marceline Suman, een Indisch priester die momenteel aan een doctoraat werkt, en zuster Soli Chakkungel Devasia, eveneens bezig aan een doctoraat in bijbelse theologie.

Mgr. Varghese Chakkalakal is aartsbisschop van het aartsbisdom Calicut in Kerela, India. Op 12 april 2025 werd het bisdom Calicut door paus Franciscus verheven tot aartsbisdom. Bisschop Varghese Chakkalakal, die sedert 2011 bisschop was van het bisdom werd onlangs benoemd tot de eerste aartsbisschop van het nieuw gevormde aartsbisdom Calicut.

Mgr. Varghese Chakkalakal maakte van de gelegenheid gebruikt om Missio België op 20 juni te bezoeken. Hij begint met woorden van dank:

“Ik ben Missio / Pauselijke Missiewerken zeer dankbaar om de steun waarop we reeds jaren mogen rekenen. Zonder deze hulp zouden we niet staan waar we nu staan. Het aartsbisdom telt momenteel 41 parochies en kan rekenen op 73 diocesane priesters en 7 reguliere priesters. Ongeveer 5% van de bevolking is katholiek.”

Hoe is de situatie nu in India?

De provincie Kerala ontwikkelt zich redelijk goed waardoor we minder hulp van buitenaf nodig hebben. Maar misintenties maken voor onze priesters nog steeds een groot verschil, voor hun eigen leven maar vooral voor het parochieleven.
Vorig jaar is onze regio zwaar getroffen door aardverschuivingen met meer dan 400 doden alleen al in mijn bisdom. Meer dan 1.500 gezinnen moesten noodgedwongen verhuizen. De overheid levert inspanningen voor de heropbouw, maar de armsten kloppen bij de Kerk aan, want zij vallen vaak uit de boot. We zoeken middelen om enkel huizen opnieuw op te bouwen. Het was een moeilijke tijd. We kunnen echter niet de taken van de overheid overnemen om de huizen van de mensen opnieuw op te bouwen. Maar luisteren naar de mensen en hen hoop geven, doen we zeker. En speciaal voor onze priesters is een motorfiets op zo’n moment het meest aangewezen vervoersmiddel om getroffen regio’s te bereiken. Hiervoor vragen we dus hulp.

Hoe gaat het er in parochies aan toe?

We doen wat we kunnen. Onze mensen houden er aan om op zondag naar de kerk te komen. Voor een gewone zondagsviering komen er 1.500 tot 2.000 naar een gewone parochiekerk. En als de bisschop komt, zijn het er nog meer.

Marceline Suman, kunt u zich even voorstellen?

Ik ben een katholieke priester uit Tamil Nadu in Zuid-India en dien als missionaris in het bisdom Jhansi in Noord-India. Momenteel ben ik verbonden met de KULeuven voor een doctoraatsstudie in de bijbelse theologie, met een focus op de aard van Jezus’ gezag als de Mensenzoon in Johannes 5:27. Naast deze academische verplichtingen ben ik verbonden met de Heilig Hartparochie in Brussel waar ik op zondag voorga in de Engelstalige viering. En voor Missio België werk ik als vrijwilliger meer aan de administratie voor kleinere projecten, hoofzakelijk uit Azië.

Hoe ervaart u uw tijd in België?

Mijn tijd in Leuven en Brussel ervaar ik als een genadevolle gelegenheid om mijn geloof te verdiepen, verschillende culturen te ontmoeten en te groeien als persoon en dienaar van het evangelie. Het is voor mij een zeer verrijkende ervaring, ook om te mogen leven in Leuven.

Zuster Soli Chakkungel Devasia, kunt u zich even voorstellen?

Ik ben een zuster van de Congregatie van de Moeder van de Karmel (CMC), kom uit Kerala in Zuid-India. Deze congregatie is gesticht in de 19^de eeuw in Kerala in het zuiden van India als Zusters van de Derde Orde van de Ongeschoeide Karmelieten. Later, in 1963 erkende de Heilige Stoel de congregatie als een congregatie van de Oosterse Kerk en kreeg ze de naam Congregatie van de Moeder van de Karmel.

En wat doet u momenteel in België?

Ik ben bezig met een doctoraat in de bijbelse theologie, waarbij het onderzoek gericht is op het begrijpen van de menselijke persoon (antropologie) in het evangelie van Johannes. Aan de KULeuven ben ik werkzaam binnen de theologische wetenschappen. Daarnaast ben ik geëngageerd in de ouderenzorg en werk ik mee aan de kindercatechese. Dat doe ik samen met enkele medezusters.

Marceline Suman vult aan:

“Haar stille aanwezigheid en toewijding getuigen van de evangelische waarden die ze bestudeert en doorleeft.”