Tot ziens en welkom

Vrijdag 19 juli

Ik heb permanentie van 16.30 u. tot 20 u. Ik kan dus om 10 u. aansluiten bij de eucharistie van de diocesane bedevaart van het bisdom Hasselt in de Pius X-basiliek, die grote ondergrondse kerk.

Ik ben wat vroeger op het heiligdom en meldt me aan aan het onthaal om Dominique Derkoningen, kapelaan van het heiligdom voor de Nederlandstalige bedevaarders, te groeten. Ze proberen hem even op te bellen, maar hij blijkt niet aanwezig te zijn. ‘Ik kom later nog wel eens terug.’ Ik wandel de basiliek binnen. Gelukkig wordt de viering aan het achterste altaar gevierd, want met ‘slechts’ enkele honderden deelnemers, zou aan het hoofdaltaar de basiliek bijna leeg lijken. Mgr. Patrick Hoogmartens komt samen met een dame en enkele vlaggendragers wat vroeger de ruimte binnengewandeld. Er volgt een korte begroeting en dan volgen de rolstoelen en enkele bedden, en natuurlijk ook de rest van de bedevaarders en begeleiders. Het evangelie is dat over de berg Tabor, en in zijn homilie maakt de bisschop duidelijk dat we misschien wel allemaal al eens een Tabor-ervaring meemaakten. Het is aangenaam om ook af en toe Nederlands te kunnen spreken. Met mooie samenzang is het een rustpunt in deze voormiddag. Na de viering komt Marie-Jeanne me groeten. Het was jaren geleden dat we elkaar zagen. Het werd een fijn terugzien. We babbelen nog na en tegen 12 u. moet ze terug naar haar hotel voor het middagmaal.

Ondertussen zijn de bedevaarten van Antwerpen, Brugge, Gent en Doornik afgesloten. Zij namen deze voormiddag de trein terug naar Tourcoing om vandaaruit met de bus terug huiswaarts te keren. Ik wandel naar het stadscentrum, want de Tour de France komt er langs. De drukte valt best mee en na een halfuurtje wachten komt een wagen voorbij die de komst van het peloton aankondigt: ‘Binnen 5 minuten komen de renners er aan.’ De reclamekaravaan was dus al gepasseerd. Er volgen nog tientallen wagens en motards en dan een langgerekt peloton, afgesloten door de bezemwagen. Na ongeveer 35 km. koers zijn er nog geen gelosten. Dus na enkele minuten is de straat leeg en de supporters verlaten het centrum. Ik koop nog brood en fruit en keer ook terug richting logement. Ik maak er mijn ‘lunchpakket’ klaar, rust wat uit en zoek er ‘OPM – Mission universelle’ op.

Het wordt een rustige permanentie. Het is duidelijk dat de invalswegen naar Lourdes afgesloten zijn voor de Tour. Enkele bezoekers komen nog een kijkje nemen. Twee opmerkelijke voorbijgangers, een oudere Franse dame die begeleid wordt door een Afrikaanse man, die blijkt een priester op vakantie in Frankrijk te zijn. Ze vertragen voor onze plek en de man begint de vrouw uit te leggen wat de Pauselijke Missiewerken zijn, de vier werken somt hij op en legt kort uit waarvoor ze staan. Ik zou het niet beter kunnen en ik merk dat hij een grote waardering heeft voor OPM. Het belang van Missio voor de wereldkerk is duidelijk te zien aan de vreugde waarmee de man zijn ervaring deelt. Na een goede namiddag te hebben gewenst, wandelen ze verder richting heiligdom. Rond 20 u. komt zr. Marie het laatste deel van de permanentie op zich nemen.